Κατάγματα άνω άκρων

Τα κατάγματα άνω άκρων αποτελούν μία από τις συχνότερες αιτίες επίσκεψης στον Ορθοπαιδικό. Τα άνω άκρα συμμετέχουν σε πολλές από τις καθημερινές και αθλητικές δραστηριότητες. Το γεγονός αυτό τα καθιστά ιδιαίτερα επιρρεπή σε τραυματισμούς. Οι κακώσεις αυτές μπορεί να επηρεάσουν οστά όπως η κλείδα, το βραχιόνιο, η κερκίδα και η ωλένη. Η σοβαρότητά τους ποικίλει,  από απλές ρωγμές έως σύνθετα κατάγματα με παρεκτόπιση.

Πώς κατηγοριοποιούνται τα κατάγματα άνω άκρων;

Τα κατάγματα μπορούν να ταξινομηθούν με βάση διάφορα κριτήρια, με σημαντικότερο την ακεραιότητα του δέρματος. Σε αυτή την κατηγορία, διακρίνονται σε κλειστά κατάγματα, όπου το δέρμα παραμένει άθικτο, και σε ανοικτά κατάγματα, στα οποία το οστό διαπερνά το δέρμα, εκθέτοντας το τραύμα σε μικρόβια και αυξάνοντας σημαντικά τον κίνδυνο μόλυνσης.

Ένα άλλο βασικό κριτήριο ταξινόμησης είναι η θέση των οστικών άκρων. Τα απαρεκτόπιστα κατάγματα χαρακτηρίζονται από τη διατήρηση της φυσιολογικής ανατομικής θέσης των οστικών τμημάτων, διευκολύνοντας έτσι τη θεραπεία μέσω ακινητοποίησης. Αντίθετα, στα παρεκτοπισμένα κατάγματα, τα οστικά άκρα έχουν μετατοπιστεί, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει τη σωστή επούλωση και να απαιτήσει πιο εξειδικευμένη αντιμετώπιση.

Ποια είναι τα κατάγματα των άνω άκρων;

• Κάταγμα κλείδας: Αποτελεί ένα από τα πιο συχνά κατάγματα, προκύπτοντας κυρίως από πτώσεις ή ατυχήματα.
• Κάταγμα ώμου: Εμφανίζεται συχνά σε ηλικιωμένους, ιδιαίτερα όταν υπάρχει οστεοπόρωση, λόγω πτώσεων. Μπορεί να εμφανιστεί και  σε νεότερους ασθενείς έπειτα από τραυματισμούς υψηλής ενέργειας.
• Κάταγμα βραχιονίου: Συνήθως οφείλεται σε πτώση με το χέρι σε έκταση. Ανάλογα με τη θέση και τη σοβαρότητα του κατάγματος, μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την κινητικότητα του άνω άκρου.
• Κάταγμα αγκώνα: Πρόκειται για ένα σύνθετο κάταγμα. Μπορεί να συνυπάρχει με εξάρθρωση, επηρεάζοντας σημαντικά την ικανότητα κάμψης και έκτασης του αγκώνα. Προκαλούνται κυρίως από άμεσο τραυματισμό του αγκώνα ή πτώση πάνω σε τεντωμένο χέρι.
• Κάταγμα αντιβραχίου: Προκαλείται από τραυματισμούς που επηρεάζουν τα δύο οστά του αντιβραχίου, την κερκίδα και την ωλένη.
• Κάταγμα πηχεοκαρπικής ή άκρας χείρας: Αφορά τραυματισμούς που επηρεάζουν τα οστά του καρπού και των δακτύλων. Συχνά προκύπτουν από άμεσο χτύπημα ή πτώση πάνω στο χέρι.

Με ποια συμπτώματα εκδηλώνονται;

Τα κατάγματα των άνω άκρων συνοδεύονται από διάφορα συμπτώματα, τα οποία ποικίλλουν ανάλογα με τη θέση και τη σοβαρότητα του τραυματισμού. Τα πιο χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν:

• Έντονος πόνος: Ο πόνος αποτελεί το κυρίαρχο σύμπτωμα. Μπορεί να είναι διαρκής ή να επιδεινώνεται με την κίνηση ή την εφαρμογή πίεσης στην πάσχουσα περιοχή.
• Δυσκολία ή αδυναμία κίνησης: Το τραυματισμένο άκρο μπορεί να παρουσιάζει μειωμένη κινητικότητα ή πλήρη αδυναμία κίνησης, καθιστώντας δύσκολες ακόμη και απλές δραστηριότητες.
• Οίδημα και μώλωπες: Η τραυματισμένη περιοχή συχνά διογκώνεται λόγω της φλεγμονώδους αντίδρασης, ενώ μπορεί να εμφανιστούν και εκχυμώσεις.
• Παραμόρφωση του άκρου: η παραμόρφωση του άκρου συνήθως αφορά παρεκτοπισμένα κατάγματα.
• Ανοικτό τραύμα: Όταν το κάταγμα συνοδεύεται από ρήξη του δέρματος, το οστό μπορεί να γίνει ορατό, αυξάνοντας τον κίνδυνο λοίμωξης και καθιστώντας απαραίτητη την άμεση ιατρική φροντίδα.

Κατάγματα άνω άκρων &  Συντηρητική Θεραπεία

Αναλόγως της σοβαρότητας του κατάγματος ενδέχεται να εφαρμοστεί συντηρητική ή χειρουργική θεραπεία. Ειδικότερα, η συντηρητική θεραπεία εφαρμόζεται όταν το κάταγμα μπορεί να επουλωθεί φυσικά με την κατάλληλη υποστήριξη.

Η ακινητοποίηση με γύψο ή νάρθηκα διατηρεί το οστό στη σωστή θέση, αποτρέποντας τη μετατόπιση των οστικών τμημάτων και διευκολύνοντας τη διαδικασία πώρωσης. Παράλληλα, η φαρμακευτική αγωγή με αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη βοηθά στην ανακούφιση από τον πόνο. Μετά την αρχική φάση ακινητοποίησης, η φυσικοθεραπεία παίζει καθοριστικό ρόλο στην αποκατάσταση της κινητικότητας και της μυϊκής ισχύος, αποτρέποντας τη δυσκαμψία και την ατροφία.

Πότε είναι απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση;

Η χειρουργική αντιμετώπιση των καταγμάτων του άνω άκρου εφαρμόζεται όταν η συντηρητική θεραπεία δεν είναι επαρκής.  

Μία από τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες τεχνικές είναι η ανοικτή ανάταξη και εσωτερική οστεοσύνθεση, η οποία ενδείκνυται κυρίως σε παρεκτοπισμένα ή συντριπτικά κατάγματα. Η συγκεκριμένη μέθοδος εξασφαλίζει υψηλή σταθερότητα και επιτρέπει την έγκαιρη κινητοποίηση, μειώνοντας την πιθανότητα δυσκαμψίας.

Μια άλλη αποτελεσματική επιλογή είναι η ενδομυελική ήλωση που εφαρμόζεται κυρίως στα κατάγματα μακρών οστών, όπως το βραχιόνιο. Πρόκειται για μια ελάχιστα επεμβατική τεχνική, όπου μια μεταλλική ράβδος τοποθετείται στο εσωτερικό του οστού, προσφέροντας στήριξη χωρίς εκτεταμένες τομές.

Για σοβαρά ή ανοικτά κατάγματα με τραυματισμό μαλακών ιστών, εφαρμόζεται η εξωτερική οστεοσύνθεση. Τα σύγχρονα υλικά, όπως οι κλειδούμενες πλάκες, οι ενδομυελικοί ήλοι και τα τιτανιούχα εμφυτεύματα, παρέχουν ανθεκτικότητα και συμβάλλουν στην επιτάχυνση της επούλωσης του οστού.

Εάν αντιμετωπίζετε κατάγματα άνω άκρων, θα πρέπει να απευθυνθείτε σε έναν έμπειρο Ορθοπεδικό. Η εξειδικευμένη ομάδα ορθοπεδικών OrthoSymmetry έχει αντιμετωπίσει με επιτυχία πολλά περιστατικά καταγμάτων άνω άκρων. Επικοινωνήστε μαζί μας και κλείστε το ραντεβού σας.